sen ağlama, bırak benden dökülsün dökülecek yaşlar
benden geçsin geçecek trenler, zihnimizin içindeki savaşlar
bir şeyler oluyor bu şehire sensizlikte,
her saat başı yalnızlık geçiyor bu caddelerden
çiçekler selamsız kalıyor
gönlüm ise yaşamayı bana öğreten okşamana hasret
ancak çarpmaya kararlı bir halde
çarpıyor, çarpıyor ve çarpıyor
çarptıkça savruluyor, biraz doğuya sırnaşıyor
birkaç yeli ve mevsimi aşıyor
seni tanıdıktan sonra çarpmak istiyor, öyle çarpmak istiyor gönül
kollarındayken, düşlerimde sen varken çarptığı gibi kan dolmak istiyor,
yarım saniyede bir aşkını tepeden tırnağa yaşamak istiyor
bir şeyler arıyor seni bulmak için
çok zor olmamalı,
ki bu yalnızlık dolu sokakları hatırlıyorum öpücüklerinden
ve bu çiçekleri, gülüşlerini
hatırlamak yetiyor ki bir çilini,
baştan aşağı aşkını yeniden okuyorum
çalıyorum, yazıyorum
Comments
Post a Comment