( anılar )

 

sen, sesimi 

aldığın çiçeklerin rengini

yavaş yavaş unutuyorsun

gözlerim, gözlerinde kalmıyor

bir kitap okuyorsun, dalgın

içinde bir kadın görüyorsun

saçları hep güzel kokuyor, fuzuli gelse açıklayamaz

güzelliğini aynalar bile hatırlatamaz

sen ağlayınca ağlıyor, ray sesleriyle yaşıyor

onu görünce kalbin uçuyor

herkes gitsin o kalsın, ömrün ona adanıyor

onun satırları arasında dolaşıyorsun

şimdi beni anlıyor musun

bu şiiri sen yazıyorsun

zamanında ne kadar sevdiğini unutuyorsun

bırak, 

anılar adımın ardından gelsin